Gesprekken over diabetes type 1

Ik ben abonnee van Wetenschap in Beeld en ontvang wekelijks een nieuwsbrief. Vanmorgen kreeg ik weer een, en het artikel wat daarin vermeldt werd sprak mij zeer aan en wellicht meerdere van jullie, dus ik wil m graag met jullie delen! hieronder de link:https://wibnet.nl/geneeskunde/...

44 jaar geleden kreeg ik op 16 jarige leeftijd een auto ongeluk. 3 maanden later bleek ik diabetes 1 te hebben. Mijn vader had het een aantal jaar daarvoor gekregen.. Mij werd toen verteld dat de diabetes altijd latent aanwezig was en door de shock was gestimuleerd/ontstaan. Ben ook een aantal jaren in het LUMC onder behandeling geweest.

Ik heb op mijn 47e diabetes gekregen. Toen zei men vermoedelijk de vorm LATA. Ik ben bijzonder dankbaar dat ik op dit gebied een onbezorgde jeugd heb mogen hebben, omdat het hebben van een chronische ziekte niet onoverkomelijk is, maar  wel veel aandacht vergt en daardoor niet eenvoudig en in zekere zin uitputtend is. Er was bij de constering ook gezegd dat dia1 acuut optreedt en geen aanloop kent. Toch zeiden een klein half jaar ervoor mensen, die ik niet vaak zag, tegen mij dat ze vonden dat ik magerder werd en of er iets aan de hand was. Ik vond het zelf wel leuk dat ik in op dat moment iets slanker was, uk zag het zelf niet als mager. Mijn directe omgeving ook niet, omdat het vior hen en mij zo geleidelijk ging en ik het niet bewust deed dat afslanken. Ik was zeker niet dik, maar worstelde soms met het gejojo van mijn gewicht van dat moment. Een verschil van ca. 5 kilo is veel als je geen overgewicht hebt. Het lukt me niet goed omdat stabiel te houden. Al met al zat ik al jaren niet lekker in mijn vel. Ik had veel antibioticumkuren tegen luchtwegeninfecties gekregen. Die kuren kreeg ik niet meer toen het niet meer echt hielp. Daarna kwestie van uitzieken. Ik was op mijn 40ste naar de arts gegaan, omdat ik zo vaak huilde en me dat niet gewoon leek. Ik bleek een tekort aan B12 te hebben. Mijn huisarts zei dat hij nog iemand in zijn praktijk had, ik meen ook een vrouw, ook met een B12 tekort. Opmerkelijk, vond hij: normaliter hebben alleen streng veganisten, ouderen die slecht eten of mensen die een deel van hun maag missen, kans op een tekort aan B12. Ik weet niet of de andere patiënt ook diabetes heeft gekregen (ik hoop van harte voor haar van niet), maar ik verloor tien kilo gewicht in ca. 8 maanden tijd en kreeg toen pas de onmiskenbaar duidelijke symptomen van diabetes (o.a. dubbel zien, een woenstijndroge mond vanwege de voor mij niet herkenbare vorm van dorst, en algeheel doodmoe en niet in orde voelen). Er was in mijn geval wel een duidelijke aanloop naar dat moment van de diagnosevaststelling. Het gaf zelfs even een opluchting van erkenning. Behalve dat ik volgens mij wel een aanloop had naar diabetes, heb ik de stellige overtuiging dat het tekort aan vitamine B12 er iets mee te maken heeft. Vermoedelijk was het niet de oorzaak van de diabetes 1, maar ik denk heel stetk dat het wel een symptoom was, waar in de toekomst misschien op gereageerd kan worden, als zou blijken dat het gelieerd is aan het ontstaan van diabetes. Ook ben ik benieuwd  wat normaal gesproken -bij een niet-diabeet - de rol is van vitamine B12 t.o.v. de functie van de alvleesklier. Alles in ons lichaam staat chemisch in verband met elkaar. Ik geloof niet heel erg in toevalligheden. Ik hoor echter nooit iets over B12 en diabetes. Ook hoor ik weinig over de invloed van slaaptekort en het ontstaan van diabetes.Ik ben hier super benieuwd naar.

Er wordt veel onderzoek ingezet op het beschermen van de betacellen, op het omzetten van alfacellen in betacellen (of t voorkomen dat betacellen zich omvormen tot alfacellen), op het ontstressen van bètacellen etc., maar is er eigenlijk ook een vervolg gekomen op een Belgisch onderzoek uit 2016 (link hieronder) dat suggereert dat er een impliciet genetisch defect ten grondslag ligt aan deze productiefout van bètacellen bij diabetes-patiënten? Wordt er bijvoorbeeld geexperimenteerd met gen-therapie op dit vlak? Misschien heb ik hier iets gemist hoor, dat zou heel goed kunnen.....https://www.diagned.nl/nieuws-en-documentatie/nieuwsarchief/berichten/belgische-doorbraak-in-diabetes-onderzoek.htmlHier vind ik het (afgezien van veel interessant onderzoek naar diabetes) ook niet: https://stichtingdon.nl/onderzoek-genezing/Op deze site wordt heel mooi uitgelegd welke stappen een betacel moet nemen om goed werkende insuline te maken: "Er zitten vele stappen in dat productieproces: aflezen van de genetische code (DNA), maken van een blauwdruk (werkopdracht) van het insuline-eiwit (RNA), bouwen van het eiwit (uit losse aminozuren) volgens de blauwdruk (in het ER en Golgi), afwerken van het eiwit tot verpakbare insuline (in het ER en Golgi), inpakken in insulineblaasjes (in het ER en Golgi), transporteren naar de rand van de cel en uitstorten van insuline in de bloedbaan…..  en dat allemaal in één cel waar je er gelukkig enkele miljoenen van hebt."Het lijkt aannemelijk dat de "fout" in het begin zit van dit proces of niet?  Bron: https://diabeter.nl/nl/over-diabeter/nieuws/type-1-diabetes-van-afweervergissing-naar-afleesve/Met groet van Welmoed

Ik geloof zeker dat het goed is om dat te onderzoeken. Daarna is ook misschien mogelijk om de link met de vaccinaties als baby en tot 9 jaar te onderzoeken (want ik begreep dat deze link al bewezen is) in combinatie met emotionele omgevingsfactoren, voeding (bv gluten) en beweging bij de reacties van het immuunsysteem is.

Wat superfijn dat de wetenschap nu steeds sneller reageert op de pioniers (de alternatieven/ natuurgeneeskundigen) in de wereld. Fijn, steeds snellere en betere samenwerking.De Germaanse geneeskunde heeft dit al wat uitgewerkt en ook jan Noorlander en Erik Dankmeijer (rust in vrede) via Vita opleidingen in Zeewolde hebben groot werk hierin verricht. En zo ook individuele voorlopers zoals ikzelf. We mogen bewust worden van onze ongelofelijke mogelijkheden en bewustzijn als mens. "Waar, op welke situaties krijg ik stress en hoe kan ik anders denken/ voelen/ reageren,  wanneer walg ik in welke situatie, blijf ik erover denken en kan ik dus niet goed verteren zodat ik een wisselende en/of lage /hoge bloedglucose krijg?" Waar pas ik mij aan en vertel ik niet rechtstreeks mijn emoties, de zaken die ik ervaar op elk moment en houd ik het dus binnen in mij (mijn cellen), zodat ik de verbinding met de andere cellen/ mijn omgeving en mijn identiteit verlies? Dit laatste is het stukje waar nu onderzoek naar wordt gedaan. Hoe krijg ik rust in mijn buikgebied/ spijsvertering. 'Waar zitten onverteerde en moeilijk te verteren geheimen/ blinde vlekken in de familie die overgeerfd zijn en vooral kinderen onbewust kunnen belasten?' Hoe komt het toch dat de mensen in de ziekenhuizen/ huisartsen van de nieuwe wetenschappelijke ontdekkingen op deze site weinig op de hoogte zijn en dus niet toepassen? De mindset en het gedrag van alle mensen die te maken hebben met type 1 mag gericht zijn op genezing en niet dat (nieuwe) mensen met type 1 in de ziekenhuizen dezelfde informatie mbt leefstijl en 'angst' krijgen als 40 jaar terug (zoals bij weeeeer een mevrouw met LADA afgelopen week). Leefstijl/Voeding; zo veel als mogelijk onbewerkt, vers, zonder toegevoegde suikers en zoetstoffen, koolhydraatarm/beperkt en mogelijk ook gluten en lactosevrij/ beperkt bij mensen met type 1. leefstijl/ bewegen; zoveel als mogelijk aeroob (met voldoende zuurstof) bewegen, dus rustig elke dag terwijl je buikademhaling hebt. Oplossen van eten bij emoties.