Hypo's en hypers

Als mijn man sperziebonen eet, zakt zijn glucosewaarden in de loop van de avond snel. Dit is elke keer het geval. Hij moet dan opletten dat hij geen een hypo krijgt.  Bij andere groentes blijft de bloedglucosewaarde hetzelfde. Sinds hij in februari ziek is geweest, is hierdoor zijn bloedglucose sterk gezakt en de insuline met de helft verminderd. Ook zijn gewicht is afgenomen. Sinds die periode is het bij het eten van de sperziebonen het geval. Heeft iemand hier een verklaring voor?

Beste mede-diabeten, Vóór Corona had ik reeds een oproep geplaatst met ditzelfde verzoek. Inmiddels gaat Nederland weer bewegen en mogen we weer samen komen,met 1,5 m afstand . Ik ben 42 jaar diabeet (nog zonder complicaties), sinds mijn 4e. Geniet best van het leven dwz reizen, uit eten(waarbij ik altijd meld dat ik geen suiker mag eten), hou van de  Mediterraanse keuken, kook graag enz. En ja, ik ben niet bang voor hypo’s. Erger nog, daar voel ik me beter bij dan met hoge waarden. Overigens kon ik niet omgaan met Tresiba, en blij dat ik weer Lantus gebruik. Ik maak gebruik van een sensor van Medtronic, doch spuit, heel bewust, met de pen. Ik kom in mijn vrienden/werkkring geen diabeten tegen. Heel graag zou ik in contact komen met andere diabeten om eens bij te praten! Graag neem ik mijn man mee, hij heeft ook nog geen partners van diabeten ontmoet. Dus graag nodig ik jullie uit op een zaterdag- of zondag ochtend of middag in Amsterdam om onder genot van een kop koffie/thee of wat je wilt, af te spreken in een leuk café of dat we wat meenemen naar het park. Laat van je horen! MeldenLaatste reactie op 28 februari 2020 om 14:19 Gesprek niet meer volgenReageerNaar laatste reactie Marieke12Deelnemer Gepubliceerd 14 februari 2020 om 09:57

Ik was benieuwd of er meer mensen zijn die last hebben van een onderliggend compensatiegedrag als gevolg van de vertraging die je ervaart door het (iedere dag) hebben van dm1? Met “vertraging” doel ik niet alleen op alle technische en organisatorische rompslomp alsmede het permanent in de gaten houden van je bloedsuiker die het hebben van deze ziekte met zich meebrengt (deze vertragende component noem ik hier even x). Ik merk zelf namelijk dat ik voor bepaalde taken gewoonweg meer tijd nodig heb dan een ander - een niet-diabeet - omdat bijvoorbeeld onverwachtse hypo’s of hypers (of überhaupt het hebben van lage/hoge bloedsuikers) de boel in de war kunnen brengen. Ook is het mogelijk dat bijkomende vermoeidheidsklachten of ontstekingen je leuk bedachte “voorgenomen programma” tackelen. Deze bloedsuiker- en complicatievertragende component noem ik even y. Dit soort diabetes-gerelateerde factoren - zowel die van x als van y - zorgen bij mij vaak voor een vertraging of een ad hoc aanpassing van de planning van de werkzaamheden voor die specifieke dag.  In het verleden werkte ik soms in de weekenden en/of avonden door om alle taken voor elkaar te boksen die onderbroken waren door diabetes-gerelateerd oponthoud (vaak y-gerelateerd). Ik schoof daarmee àlle verantwoordelijkheid voor de ziekte op mijzelf af in plaats van dat ik dit aan durfde te geven naar (docenten of) leidinggevenden. Ik was, denk ik, bang voor afwijzing op grond van mijn diabetes. Ergens had zich in mijn hoofd het idee genesteld dat ik misschien wel eens als “minder” zou kunnen worden bestempeld door anderen omdat ik dm1 heb. En laten we eerlijk zijn: welke werkgever wil bijvoorbeeld nu een werknemer die onverwachts uitval kan hebben waarop een bedrijf of organisatie van tevoren niet goed kan anticiperen (resp. wie durft nu als adolescent bijvoorbeeld op een podium te gaan staan als je ook een reeël en frequent risico hebt op uitval door hypo's/hypers etc)?  Nu is diabetes type 1 gelukkig maar één facet van alle eigenschappen waaraan jouw inzetbaarheid en competenties worden afgemeten natuurlijk. Je hebt vaak allerlei andere compenties die de diabetesuitval compenseren, maar het is soms als diabeet daardoor wel dubbelhard werken. Tegelijkertijd merk ik ook dat dm1 je sterke eigenschappen soms kunnen tackelen (vooral in de adolescentie kalfde dat soms af aan wat ik wel en niet dacht te kunnen; de adolescentie is bovendien ook best een bepalende fase in je denken over jezelf en de wereld). Stel ik ben heel goed in analytisch nadenken of het maken van meubels (ik noem maar wat). De y factoren - het hebben van lage en hoge bloedsuikers alsmede de vermoeidheid als gevolg van diabetes - breken tijdelijk deze kwaliteiten af terwijl ze misschien op “moment suprême” wel van je verwacht worden. Dit soort situaties blijf ik toch altijd - ook nu nog - lastig vinden om mee te dealen. Een ander voorbeeld: ik was vrij goed in schilderen en tekenen, maar op het moment dat een lage bloedsuiker zijn intrede doet, kan ik motorisch fouten maken die ik anders, met een goede bloedsuiker, nooit had gemaakt. Het gebied in je hersen dat moet inzien dat je per direct moet stoppen met je bezigheden ligt – door een gebrek aan glucose – immers ook op apegapen. Consequentie: achteraf moet ik deze fout weer rectificeren en ik heb mezelf in àlle gevallen aangeleerd dit in mijn eigen (extra) tijd te doen. Het werk was dan uiteindelijk wel goed, maar de diabetes leverde me meer werk of een langere productietijd op. Het gevolg van dat laatste is dan dat je weer moet bezuinigen op andere (meer privé)zaken die ook tijd en energie kosten.. Kortom: ik vroeg me af of anderen hier iets in herkennen en hoe jullie hierin staan (of hiermee dealen)?  P.S. Je moet als diabeet dus lekker flexibel zijn en meebewegen blijkt maar weer, maar ook standvastig (om hiermeeje bloedsuikers weer zo stabiel mogelijk te houden). Passen en meten, wikken en wegen...aanpassen en bijsturen, aanpassingen communiceren naar anderen, vooruitzien en terugkijken, leren en anticiperen, en dat iedere dag weer... Soms zeg ik tegen mezelf:  "de vraag is misschien eerder of je jezelf als diabeet niet eerder als "meer" moet classificeren dan "minder" (hoe onzinnig deze woordkeus op zichzelf ook is); je hebt je hele leven in ieder geval immers aangetoont "méér" te doen en juist "méér" aan te kunnen dan een niet-diabeet in plaats van "minder... ;-)  Met groet van Welmoed

Hallo allemaal ik ben Willemjan ten Klooster 17 jaar en heb zelf 3 jaar diabetes type 1 (14-06-2017). Ik volg op Instagram ook veel mensen die diabetes hebben en ook een aantal die net dit jaar gediagnosticeerd zijn.  Ik kwam er toen achter dat er nog niet echt een video is waarin ''tips'' staan die je zou kunnen helpen als je net diabetes hebt. Nu heb je natuurlijk wel de interessante video's van Diabetes TV (Loes heijmans) die ik zelf ook kijk en het diagnosemagazine van de winnaressen van het beste diabetes idee 2019 van het Diabetes fonds waar tips in staan en ervaringen van anderen, maar nou ben ik niet echt fan van lezen en daarom heb ik deze video gemaakt. Hij is voor iedereen gemaakt of je nou type 1 of 2 of net diabetes hebt of al 30 jaar diabetes hebt! Als jullie nog vragen hebben over mij of deze video dan kun je mij een berichtje sturen.  veel plezier met kijken! Groetjes, Willemjan

Dagelijks leven.Na 48 jaar diabetes1 heb ik hier veel last van ( hypo,s ): Gemeten met de FSL geeft deze aan in 7 dagen: 11 voorvallen in 14 dagen : 23 keer,  in 30 dg : 58 keer, in 90 dg. : 160 keer. Gelukkig heb ik  nog nooit een ernstige hypo (minder dan 2 ) gehad en al deze keren het zelf op kunnen lossen. Zelf denk ik dat ik door al deze jaren langzamerhand verminderde reactie of vertraagde reactie  van glucagon heb.( impaired awareness )Ervaringsgegevens: Door gebruik te maken van de FSL (aflezen van de nachtelijke curves ) bemerkte ik dat als ik hier ,s nachts wakker van word en  ik een kleine twix of raider gebruik dat ik dan ,s morgens 5of6 mm heb. Als ik gewoon doorslaap ( meestal )en niets bemerk gaat dat tegen de morgen ook zo naar 4 of 5 mm.Overdag voel ik ze goed aankomen bij werkzaamheden en gebruik dan wat extra,s. De FSL is voor mij een geweldige vooruitgang om alles binnen mijn grenzen te houden . Vervelend is het echter dat er op de FSL nog steeds geen waarschuwingssignaal zit bij hypo,s en hypers. In Duitsland is de fsl gewoon leverbaar met signaal. Europees denken?????Sportieve groeten Gerard Loeffen

Hallo Elise (redactie) ik wist niet hoe ik jou bericht kan beantwoorden dus dan maar even zo.Wat ik nu doe/heb gedaan:Ik meet nu zeker 8 per dag, ik weeg mijn eten indien nodig om de juiste khd in te voeren, ik kijk naar rapportages in carelink (en pas zonodig KH ratio's iets aan). Als ik sport (zwemmen/hardlopen/mountainbike) dan gaat het goed als ik mijn basaal op 15% zet en kwark van te voren eet. Dat laatste is dus proefondervindelijk bepaald door te proberen, te meten en trends bekijken op carelink. Overigens gaat het met sporten wel goed, dus als ik gewoon 24/7 sport, niet mee slaap en alleen kwark ga eten dan zal ik waarschijnlijk perfect "in range"zitten  (daarna val ik denk ik dood neer omdat niemand dat volhoud ;-)   )Wat gaat er niet goed:Ik heb geen sensor, krijg ik ook niet (nooit) omdat ik hypo's aanvoel.  Ik heb het wat dat betreft verkeerd aangepakt, ik denk wel eens dat ik beter niet zo mijn best had kunnen doen de boel laten escaleren (paar keer op se SEH gaan zitten met een hypo of een hyper). Maar dat is niet mijn stijl en houd maar even aan dat ik nooit een sensor zal krijgen. En dat ik, wat dat betreft, achter in de rij blijf staan tot dat ik in mijn kist lig. Ik vond ik de alarmen heerlijk toen ik die even had geleend. Hypers voel ik helemaal niet, ik kan rustig rondlopen met 30+ . Ik kan zomaar omhoog schieten en daarom meet ik ook vaak. Ik weet precies wat ik eet (en snoep nooit, eet eigenlijk meer functioneel). Daarnaast duur het dan erg lang voordat Novoveryslow (waarom het novorapid heet is mij een raadsel) reageert.  Ik denk pas na 3 uur.Als ik boven de 8 meet voor het eten dan geef ik ook een bolus zo'n 0:45 voor het eten zodat novoslow de tijd heeft en dat ik de maaltijd piek in mijn bsw beperkt.Waar ik nog wel hulp bij zou kunnen gebruiken:Kun je mij meer vertellen over die tripe 7?  volgens mij doe ik dit al (deels) maar hoe meer ik weet, hoe beter ik sturen met gegevens. En dus de triple7 toepassen met teststrips en carelinkIk hoor het graag Groeten,Pascal