Hersenen

Reactie op: https://www.diabetestype1.nl/nieuwsberichten/complicaties/654-brein-werkt-anders-bij-kinderen-met-diabetes-type-1Wat een interessant artikel! Ingewikkeld daarentegen omdat het bij mij gelijk de vraag oproept wat voor soort informatie ("wat") juveniele diabeten dan specifiek - met welk doel - “processen” in dat rustende brein? Hieronder speculeer ik er even aardig op los.... Misschien heeft iemand anders nog een verfrissende, aanvullende invalshoek? Is de activatie van het rustende brein gerelateerd aan: ... Een fysiologisch diabetes-bewustzijn?Je zou kunnen denken dat iedere diabeet van een bepaald neurologisch netwerk gebruik moeten maken om (op t tweede plan) in de gaten te kunnen houden hoe t met zijn/haar diabetes gaat door te letten op zijn/haar lichaam. Maar het valt misschien te betwijfelen of dit proces in t rustende brein plaatsvindt. Ik zou namelijk eerder verwachten dat dit een soort "tweede bewustzijn" is en dat deze functie zich niet zozeer in t rustende brein zou bevinden waar “je gedachten alle kanten opgaan” en waar - zoals een ander artikel aangeeft - “prikkel-onafhankelijk denken” * plaatsvindt. Het paralel online bijwerken van het diabetes-geheugen tentijde van taken?In ditzelfde artikel over 'dagdromen' (in de zesde alinea) wordt beschreven dat we in dit  rustende brein normaal gesproken - op de achtergrond - het (specifiek taakgerelateerde?) geheugen bijwerken. Omdat het bijwerken van t diabetesgeheugen actief is, is er misschien minder energie over voor de t specifiek taakgerichte denken dat van hen gevraagd wordt in de les? Het voorbereid zijn op mogelijk onverwachte veranderingen in bloedsuikerwaarde? Doordat dagdromen dus in hetzelfde gebied schijnt te gebeuren, vraag ik me tevens af of het brein van een diabeet daarmee juist wel/niet meer associatief van aard zou kunnen zijn? Ik las in een ander artikel dat het rustende brein ook actiever is bij autisten, maar weer een ander artikel gaf daarentegen aan dat zij juist niet schijnen te kunnen dagdromen. Deze informatie lijkt dan toch weer iets anders te suggereren en weer niet overeen te komen met het feit dat ADHD’ers ook een actiever rustend brein hebben. Althans, ik zou verwachten dat een activatie van t rustende brein bij hen betekent dat bij hen hun "gedachten alle kanten op gaan" en t associatieve gedachtenetwerk dus stevig getriggerd wordt…  Wel zouden autisten via activatie in t rustende brein zich ook kunnen voorbereiden op onverwachte veranderingen in de sociale situatie zoals dat misschien bij diabeten ook gebeurd op onverwachte veranderingen in bloedsuikerwaarde..?  Kortom: ik kom er nog niet helemaal uit. Als ik neuroloog was geweest (overigens een erg interessant wetenschapsgebied lijkt me), had ik dit misschien beter kunnen begrijpen…. Zoals ik in t begin al vroeg: heeft iemand anders misschien nog een verfrissende, aanvullende invalshoek? Ik ben benieuwd… * je moet mijn insziens als diabeet juist heel "prikkel-bewust" zijn om je diabetes goed in de gaten te blijven houden en te kunnen afwegen of de informatie die je lichaam jouw "vertelt" een signaal is dat je, je in een hypo/hyper bevindt of dat deze eraan zit te komen.  Met groet van Welmoed

Hi, Ik ben drie jaar geleden (op mijn 30ste pas ) gediagnosticeerd met Diabetes type 1. Ik had er de eerste twee jaar weinig complicaties bij, maar sinds een aantal maanden heb ik allerlei gekke lichamelijke aandoeningen. Zo heb ik bijv. enorme brainfog. ( vooral als mijn suiker snel stijgt of daalt) Ik krijg dan een soort dof gevoel in mijn hoofd en kan mij met geen mogelijkheid herinneren wat ik aan het doen, zeggen of schrijven was. Hoe hard ik ook mijn best doe, ik weet het even niet meer. Andere momenten ben ik weer volledig helder. Er zouden andere oorzaken voor kunnen zijn dan diabetes (hormonen,oververmoeidheid, hyperventilatie), maar ik begin maar met het meestaanwijsbare; diabetes. Ik ben erg benieuwd of iemand dit herkend? En is het normaal om op zo'n (redelijk) jonge leeftijd en na zo'n korte periode diabetes al veel complicaties te hebben? 

In verschillende gesprekken de afgelopen tijd kwam het voorbereiden op complicaties naar voren. Mijn vraag is of je op dit moment vanuit de diabeteszorg goed voorbereid wordt op die complicaties en of er genoeg wordt gedaan aan het voorkomen van complicaties?Ik heb het hier dus niet over vervelende bijverschijnselen van het hebben van diabetes, maar de meer permanente schade die diabetes aan je lichaam kan veroorzaken zoals je voeten, ogen, nieren en zenuwen.

Tussen Denken en DoenDiabetes als symptoom van het energieveld tussen Denken en Doen, een wereld in 3D 55 jaar ervaring met het kennismaken met dit energieveld en nu er aan toe om deze ervaring te delen. Nog zoeken naar de juiste vorm en een gesprek hierover binnen diabetestype1 zou een start kunnen zijn. WORDT VERVOLGD

Beste mensen, wie weet waar je de diagnose "autonome neuropathie" kunt laten stellen? Mijn internist zegt dat het niet vast te stellen is, maar het moet toch mogelijk zijn?

Er zijn genoeg onderwerpen te bedenken die niet altijd even makkelijk bespreekbaar zijn met je internist. En toch zijn dit onderwerpen die vaak weer terug komen in de spreekkamer. Complicaties is zo’n voorbeeld. Deze maand staat de diabetes type 1 community in het teken van complicaties. Is het bij jou een standaard topic wat terug komt in de spreekkamer? Praat jij hierover met je internist?