Andere complicaties

Ik heb al jaren last van mijn schoudergewrichten en mijn handen zijn verstijfd. Dit heeft tot gevolg datIk bijna niet meer kan schrijven met een pen. Het is pas de laatste tijd dat ik een verband aan het leggen ben met diabetes, ik heb 45 jaar type 1. Herkent iemand dit? Heeft iemand een advies voor behandeling? Ik krijg pijnstillers voorgeschreven, maar ik denk dat dit niet de oplossing is. Bedankt voor het meedenken. Roger Vanhouwe

Na bezoek aan mij arts een anderhalf jaar gelden zei hij: het lijkt wel dat je insuline resistent aan het worden ben. op dat moment hebben we het niet serieus genomen omdat een veranderd eet patroon van mij een verhoogde insuline inname dit verklaarde. Afgelopen december na een voorhoofd-holte ontsteking ging ik voor controle bij huisarts langs. Ik had de laatste lab uitslagen van het ziekenhuis meegenomen voor hem. Na een gedegen blik erop zei hij lijkt wel of je insuline resistent bent. nou als 2 artsen los van elkaar dit zeggen dan moet het dat zijn. Drastisch mijn dieet omgegooid en koolhydraat arm zo niet vrij aan het eten. Max koolhydraten zit ik nu op 50 gram per dag(max). dagelijkse insuline verbruik is van 99 eenheden per dag gedaald naar 51 eenheden per dag.Nu 3 maanden later. Mijn basaal heb ik moeten verhogen en mijn koolhydraat ratio verlagen(betekend meer insuline bij eten). basaal zit ik nu op 1,6 24 uur lang(zat op 1,4 en 1,55) en koolhydraat ratio op 6.5 00:00 tot 12:00, 5.8 tot 18:00 en 6.3 tot 24:00. Ikzelf vind dit een aardige stijging. time in range zit ik nu op 69%. ik sport 3x per week heb een viseraal vet van 7% en 18% ander vet. geen overgewicht.hèhè eindelijk mijn vraag: heeft iemand ervaring met insuline resistentie? hoe lang duurt het voor dit afneemt? welke gevolgen heeft het als het niet afneemt? misschien iemand nog tips voor mij? ben benieuwd.Marcel

Erectieproblemen door diabetes: niet echt een onderwerp waar mensen snel over durven te praten. In een privébericht kregen we van een community-lid vragen over dit onderwerp. Hij wilde graag anoniem blijven en dat respecteren we. Daarom open ik namens hem dit gesprek, omdat het wel een belangrijk onderwerp is om over te praten. Goed om te weten: de antwoorden die in dit gesprek worden gegeven zijn afgeschermd (ze zijn pas zichtbaar als je inlogt / een account hebt van Diabetestype1.nl), maar het openingsbericht is wel openbaar. Vandaar dat ik dit gesprek open namens een van de community-leden. ---- Ik heb nu al 9 jaar DT1 (26 jaar oud). Ik heb veel ups en downs gehad, veel onder de controle gebleven en opgenomen in het ziekenhuis. In de beginfase van mijn diabetes was ik erg oplettend en benieuwd naar mijn bloeduitslagen, maar jammer genoeg werd dat steeds minder. Ongeveer twee maanden geleden (september 2019) begon neuropathie bij me te verschijnen. Het werd steeds erger, dus mijn penis die werkte ook niet al te goed meer. Sterker nog: hij functioneerde helemaal niet meer (geen erectie). Mijn libido is enorm verlaagd, bijna geen zin meer. Ik denk amper aan seks. Nog toekomstige trouwplannen, maar dat gaat een beetje moeilijk als je de vrouw van je leven niet kan bevredigen. Ondertussen Tadalafil gebruikende werkt ook heel moeilijk :( Neuropathie is nu wel minder/over! Natuurlijk mede dankzij mezelf, want ik ging als de gek mijn bloedsuiker 15 keer per dag meten en alles strak in de gaten houden. Het is nu gewoon over, maar neuropathie heeft dus waarschijnlijk mijn penis (orgaan) aangetast. Bij dezen ben ik erg nieuwsgierig of dit wel gaat optimaliseren en of ik mijn oude werkende penis terug ga krijgen. Herken jij jezelf in dit probleem? Deel dit alsjeblieft met mij/ons, zodat ik/wij ons weer psychisch als fysiek eventueel beter gaan voelen en weten wat ons te wachten staat.

In verschillende gesprekken de afgelopen tijd kwam het voorbereiden op complicaties naar voren. Mijn vraag is of je op dit moment vanuit de diabeteszorg goed voorbereid wordt op die complicaties en of er genoeg wordt gedaan aan het voorkomen van complicaties?Ik heb het hier dus niet over vervelende bijverschijnselen van het hebben van diabetes, maar de meer permanente schade die diabetes aan je lichaam kan veroorzaken zoals je voeten, ogen, nieren en zenuwen.

İk heb al 9jaar diabetes type 1. Mijn vraag aan jullie is als volgt... Elke ochtend wanneer ik wakker wordt sta ik op met een hoge waarde. Ik krijg hierbij natuurlijk de hyper verschijnselen wat zeer irritant is! Kan iemand mij hierover meer vertellen? misschien een oplossing(en) of een tip(s)? Groetjes Muttie

Ik heb meerdere keren gehoord dat mensen met diabetes gemiddeld 2-3 hypo's per week zouden hebben. Ik begrijp dat dit een gemiddelde is, maar om eerlijk te zijn kan ik mij bijna niet voorstellen hoe je bij diabetes type 1 een goede gemiddelde bloedglucosewaarde kunt hebben met 'maar' 2-3 hypo's per week. Momenteel probeer ik mijn bloedglucoseregulatie te veranderen waarbij ik met name de hypofrequentie omlaag wil krijgen.  Ik ben daarom mijn hypo's (< 3 mmol/L) gaan tellen: in de afgelopen 15 weken waren er gemiddeld 28 hypo's per week, gemeten met een continue glucosesensor. Mijn gemiddelde bloedglucosewaarden zijn overigens wel heel mooi, rond de 6 mmol/L. Ik zou heel erg graag van andere patiënten willen horen hoe vaak zij hypo's hebben, zodat ik voor mijzelf hopelijk een realistisch doel kan opstellen. Ik hoop dat jullie deze informatie willen delen, alvast bedankt! Groet, Jupiter