Complicaties: Andere complicaties

Ik heb meerdere keren gehoord dat mensen met diabetes gemiddeld 2-3 hypo's per week zouden hebben. Ik begrijp dat dit een gemiddelde is, maar om eerlijk te zijn kan ik mij bijna niet voorstellen hoe je bij diabetes type 1 een goede gemiddelde bloedglucosewaarde kunt hebben met 'maar' 2-3 hypo's per week. Momenteel probeer ik mijn bloedglucoseregulatie te veranderen waarbij ik met name de hypofrequentie omlaag wil krijgen.  Ik ben daarom mijn hypo's (< 3 mmol/L) gaan tellen: in de afgelopen 15 weken waren er gemiddeld 28 hypo's per week, gemeten met een continue glucosesensor. Mijn gemiddelde bloedglucosewaarden zijn overigens wel heel mooi, rond de 6 mmol/L. Ik zou heel erg graag van andere patiënten willen horen hoe vaak zij hypo's hebben, zodat ik voor mijzelf hopelijk een realistisch doel kan opstellen. Ik hoop dat jullie deze informatie willen delen, alvast bedankt! Groet, Jupiter

Ik was 14 toen ik de diagnose type 1 kreeg. Ik deed veel aan sport en ik ben er van overtuigd, dat mij dat veel goeds heeft gebracht. Tot mijn 50ste ben ik scheidsrechter geweest. Ook dat heeft mijns inziens bijgedragen.Tot slot heb ik tot mijn 73ste altijd een hond gehad, die ik met veel plezier lang uitliet. Stil zitten is slecht voor iedereen, zeker ook voor mensen met diabetes. Ik ben geen arts, maar ik vraag mij wel af of het Amerikaanse onderzoek 1 op 1 te vertalen is naar de Nederlandse situatie.Elst, 10 mei 2019Harry Walker

GeachteIk ben Marion de Jong, ik heb type 1, en heb last van schildersklier graag wil ik aanmerking komen voor dia-fit zijn hier nog voorwaarde aan verbonden. ben al meer dan 7 maanden moe.Graag hoor ik van u  Mvg Marion 

Hallo allen,Ik besef mij terdege dat elke diabeet anders en dus uniek is maar ik ben enorm benieuwd naar diabeten die ook gebukt gaan onder constante moeheid. Ik heb al veel meegemaakt, en zal dat jullie nu even besparen, maar sinds een half jaar ben ik constant moe en zou ik de klok wel rond kunnen slapen. Zelfs nu het eigenlijk best stabiel is, de diabetes, ben ik wel benieuwd naar andere mensen die dit ook als zodanig ervaren en wat zij ertegen doen. Ik las hier iets over op facebook en herkende er veel in vandaar dat het mij ook een mooi onderwerp voor de community leek. Alvast bedankt.

Zoals genoemd in de titel, vraag ik mij af of er een (fysiologische) relatie is tussen insuline en het testosteron. Beinvloeden ze elkaar, en hoe? Mijn vraag is ontstaan omdat ik een laag testosteron niveau heb, ondanks dat ik geregeld en intensief sport. Op het internet kom ik er weinig over tegen, behalve dan dat (mannelijke) diabetes type 1 patiënten een structureel lager testosteron niveau hebben. Een verklaring ontbreekt, misschien omdat die zo eenvoudig is? Heeft een erg hoog of juist een erg laag bloedglucoseniveau invloed op het testosteron niveau? En als je intensief sport, terwijl je net in een hypo/hyper zit (door te veel/weinig insuline, of door te veel/weinig gegeten), heeft dat een onderdrukkend effect op de diverse (lichaam opbouwende) hormonen? Hartelijke dank voor het meedenken!

Beste Mensen, Ik heb een vraag. Ik heb sinds dit voorjaar aanhoudende luchtwegproblemen en heb sindsdien nu al 5 keer aan de cortisone gezeten inclusief bijbehorende antibioticakuren, inhaleermachine en wat ze hier in Frankrijk allemaal wel al niet meer verzinnen om je op de been te houden. Is gelukkig goed op te vangen met de pomp, dus daar nauwelijks een probleem. (Er is inmiddels een lichte vorm van tracheomalacie vastgesteld en ik heb al 25 jaar inspanningsasthma, waar ik weinig last van heb gehad zolang ik mijn medicijnen gebruikte). Af en toe ben ik even een paar weken bevrijd van de klachten en kan ik gewoon weer wandelen en zo, maar als het mis is, kom ik buiten adem binnenshuis de trap van 8 treden op en hoest als een St. Bernard, dus aangenaam is anders. Is dit een geheel op zichzelf staand punt of past dit bij de serie complicaties. De longarts en huisarts hier, prima mensen overigens, houden zich op de vlakte daaromtrent. Mijn huidige endocrinologe, nog in opleiding, is beslist betrokken maar nog erg jong, dus weet theoretisch wel het nodige edoch, onverwijtbaar, minder uit ervaring en tja, zolang ik goed ben ingesteld is het ook niet echt haar probleem natuurlijk. Kent iemand dit verschijnsel in relatie tot DM en zo ja, waar kan ik dan gemiddeld op rekenen qua verloop? Gaarne een reactie. Alvast prettige dagen iedereen en een goed en gezond 2019. Aanvulling: gisteren ben ik weer bij de huisarts geweest, (jazeker: voor een aanvullende a.b.-kuur ;-) , want de eerste zette geen echte zoden aan de dijk) en toen ik het bovenstaande balletje toch maar weer eens opgooide door aan te geven dat dit onderwerp me van lieverlee ook figuurlijk begon te benauwen, heeft hij overduidelijk verklaard dat er geen relatie (bekend) is tussen deze klachten en de diabetes. Wellicht zijn we dientengevolge wel kwetsbaarder voor infecties, (wat ik eerlijk gezegd de eerste 53 jaar niet heb hoeven mee te maken, maar dat is misschien een cadeau?), maar daar stopt het dan ook. Gelukkig maar! Ik hoop dat jullie iets aan deze informatie hebben.